Het is crisis. Corona crisis. Een tijd waarin dingen weer bijzonder lijken. Een paar observaties. Deze keer over Koningsdag.

Al sinds mijn jeugd is het waar ik woon een dolle boel op Koningsdag. Kleedjes, muziek, grabbeltonnen, creatieve oplossingen om geld te verdienen. Ik geniet er elk jaar van. En natuurlijk ook van het feit dat men zich absoluut niet aan de regels houd en niemand die echt handhaaft. ‘U mag uw kleedje neerleggen tot daar en daar’ staat altijd wel ergens, en altijd schuift dat weer een paar meter op.

Maar met het oog op Corona dit jaar niet. Wel allemaal digitale activiteiten en verkoop, maar geen fysieke kleedjes. Dat heeft zo zijn voordelen (mijn collecties groeien niet, er blijft niet onbeschoft veel rommel achter..), maar ook zijn nadelen. Zo liep ik de avond vooraf door een bekende straat waar het normaal zwart ziet van de kleedjes. En ervoor natuurlijk van creatief aangebrachte meldingen die aangeven dat een plek bezet is, vaak nog tot een jaar nadien. Altijd vreemd, zo daags voor Bevrijdingsdag. Toch is het raar om het een keer niet te zien.