Mario Kart

Afgelopen weekend kreeg ik bij vrienden het Mario Kart virus weer te pakken. Dat leverde onverwachtse vondsten op.

Vrienden, spelletjes, lachen. Het is altijd een feest. Op den duur kwam Mario Kart langs. Heerlijk. Blijft leuk. En hoe verslavend. Op weg naar huis begon het plan te broeien om zelf maar eens een nieuwe versie te kopen. Of had ik er nog een? Al snel vond ik mijn oude vertrouwde Nintendo DS met een stapel spellen ernaast. “Daar zit hij vast tussen, eerst dat ding maar eens opladen” dacht ik bij mezelf.

Na het opladen keek ik de stapel door. Geen Mario Kart. Oeps. Waar kan die gebleven zijn? Wanneer ik ’s avonds in bed lig merk ik de dozen die al twee jaar onuitgepakt in een hoekje staan op. Morgen maar.

En inderdaad, de volgende morgen. De eerste doos. Wat staat erop? “Woonkamer divers”. Wat doet dat ding dan hier? Enfin, mesje en openen maar.

Mijn schoenen? Maar ik had toch al 100 keer geroepen dat die níet (en ik herhaal níet!) bij mij stonden? Hmmm. De rest. Goh, had ik die ook nog? Oh daar is de kalender gebleven? Oeps, sorry huisgenoten. De kalender, heb ik nog verjaardagen gemist deze maand? Pfoe. Oh daar was dat andere zachte kussen. Kan ik weer eens anders slapen op de bank. Wel even wassen zo te zien. Dat stripboek had ik toch al weggegeven? Ehhhh.

Na 10 minuten was de doos leeg en dit stuk half geschreven. Volgende doos. Oeh, niet licht. Wat zit erin? O’ja, de doos-die-je-overal-mee-naartoe-neemt-en-nooit-echt-opruimt. Schijfjes. Leuk. Wat voor muziek? Hoe kom ik aan zoveel muziek over dat onderwerp? Vast wel een fan voor, hoewel..we doen niet mee met het WK. Terug in de doos. Wat heb ik nog een hoop van De stripdagen. Ach, de beelden van dat-en-dat uitje. Even appen. Hmm, wat zou daarop staan? Straks bekijken. Uit welke tijd komt dit ook alweer? Goh, dit is wel wat voor die. Op een stapel.

Goed, klaar. Doos kan nu terug. Nu tijd voor een spelletje Mario K… .